Felaket Zinciri...

   Yaşadığım karanlık geçmişi geride bırakmış ve hayata beyaz bir sayfa açarak yeniden başlamak istiyordum. Yaşanan tüm kötülükleri unutturmak ve herkesten af dilemenin zamanı gelmişti. Kimseyi kırmayıp üzmeden yakınlarımla tekrar beraber olmak istiyordum. Başlangıç olarak ilk önce kızımı sonra ailemi ondan sonra da arkadaşlarımın ziyarek ederek hepsinin yanında olmaya karar vermiştim . Günahlarımı silmiş güzel bir hayata doğru yol almıştım. Herşeyin daha güzel olması en büyük temennimdi.    Kızım ben görmeyeli epey büyümüştü ayrıldığım eşim ben yokken ona  çok iyi bakmış ve yokluğumu hiç aratmamıştı. Kızımı yeniden gördüğüm için çok mutluydum. ve ona sıkı sıkıya sarılıyordum. Onunla oyunlar oynayıp hatırmaladıklarını hiç yaşanmamış sayıyordum. Ne kadar kötü bir hayat yaşamış olsam da ben hala onun babasıydım. ve bir daha onu asla yalnız bırakmayacaktım.    Şimdi ki durağım, şehir dışında kendi hallerinde yaşayan ailemin yanına gitmek oluyordu. Çekirdek ailemi çok özlemiştim. Onlarla da vakit geçirmeyeli epey bir zaman olmuştu. Bakalım onlar beni karşılarında gördükleri anda neler hissedeceklerdi. Ailem bana çok kırgındı. Haklıydılar çünkü oğulları hiç birşey demeden evden çıkıp yıllarca dönmemişti. Af dilemek için bir kez daha kapılarını vurmuştum. Bu sefer beni daha mutlu karşılamışlardı. Onların da içi sızlıyor affetmemek için kendilerini tutamıyolardı. Ne de olsa öz oğullarına yeniden kavuşmuşlardı. Evde ki herkesin birer birer elini öpüyor ve sımsıkı sarılıyordum. Onlara kavuştuğum için çok mutluydum. Bir daha onları terketmeyip hiç bir yere gitmeyecektim. Her zaman yanlarında olacak ve sürekli destek çıkacaktım. Şimdilik evden ayrılmanın vakti gelmiş ve son olarak arkadaşlarımın yanına kaldımız yerden devam etmeye gidecektim.     Dostlarımın her zaman uğradığı ve vakit geçirdiği bir yer vardı. Eğer onlarda yaşadıkları hayata  hiç birşey olmamış gibi devam ediyolarsa hala orada oyun oynamaktaydılar. Onlara sürpriz yapıp çocukluk arkadaşlarımın takımdaki bir kişilik eksiğini tamamlayacaktım. Mekandan içeriye adımımı atmıştım. Her zaman olduğu gibi akşamları burada vakit geçiriyolardı. Beni karşılarında gördükleri zaman çok şaşırmışlardı. Biraz kırgın ve üzgündüler çünkü biz hiç ayrılmamak üzere yemin biçmiştik. ve o yemini sadece ben bozmuştum. Hayatımı da tamamen hiç sayıp herkesi geride bırakmıştım. Benim burada ne işim olduğunu neden tekrar geldiğimi soruyolardı. Bende herşeyi tamamıyla baştan sonra anlatıp içimi döküyordum. Ucu bucağına neler yaşadığımı yaptığım tüm kötülükleri geride bıraktığımı söylüyordum. Onlarında hafiften kalbi yumuşuyolar ve bana inanıyorlardı. Hatta inanmak zorundaydılar. Çünkü hiç ayrılamacak olan arkadaşlar tekrar bir aradaydı. Herkesin hafiften gözleri doluyor ve bana yeniden merhaba diyolardı. Arkadaşlarımla tokalaşıyor ve sarılmaktan herkesi havalara kaldırıyordum. Ben onları onlar da beni çok özlemişti. ve yeniden bir arada olmanın heyecanını yaşıyorduk. Gecemiz şen şakrar geçiyor ve vaktimizi eğlenecek çok güzel bir şekilde devam ettiriyorduk... Gecem çok güzel geçmiş ve  bundan sonraki durağım kaldığım sığınağın yolunu tutmak oluyordu.     Tüm tanıdığım insanlardan affımı istemiş ve beni hiç birşey olamış gibi yeniden aralarına almalarını istedim. Onlar benim hayatımdı ve ben onlarsız yaşayamayacağımı anlamıştım. Beni affettikleri için de çok mutluydum. Bundan sonra da hayatımı çok iyi şekilde devam edeceğimden de hiç bir şüphe duymuyordum. ve beyaz sayfam yeni mutluklarla çok güzel bir şekilde açılmıştı böyle de devam etmesini istiyordum. Sabah olunca ikinci sayfam yeniden başlamış olacaktı.    Güne uzun zamandır unuttuğum bir heyecanla başlamıştım. Çünkü uzun bir aradan sonra mutlu bir şekilde uyanmıştım. Ellerimi yüzümü yıkadıktan sonra ilk kahvaltımı nerede yapacağımı düşünüyordum... Telefonum çalıyordu. ve arayan kişi eski eşimdi. Sanırım beni kızımla kahvaltıya çağırıyordu. Hızlı bir şekilde telefonu açtım. ve bir anda kötü bir sesle karşılaşmıştım. Çünkü istemediğim bir haber almıştım. Kızım fena şekilde hastalanmış ve hastaneye yoğun bakıma kaldırılmıştı. Hemen evden çıkmalıydım. Tam evden çıkmak üzereydim ki telefonum yeniden çalmaya başladı. Bu sefer kardeşim arıyordu. Onunda sesi titreyerek geliyordu. Çünkü kötü birşey olmuştu. Yaşadıkları kesimde deprem olmuş yaşadıkları bina yerle bir olup yıkılmıştı. Sanırım ailede ki tüm insanlar enkaz altında kalmıştı. Nereye gitsem kime yardıma koşsam diye kara kara düşünüyordum. Evden çıkmıştım. İlk önce kızıma uğrayacaktım. Sonra da apar topar ailemin yanına gidecektim. Bu sefer onların bana çok ihtiyacı vardı. Yola çıkmıştım ve yine telefonum çalıyordu. Kimdi bilmiyordum. Hemen gelen telefonu yanıtladım ve arayan kişi bu sefer arkadaşımdı. Onunda sesi üzgün bir şekilde çıkıyordu. Çabuk yanlarına gelmemi ve onları kurtarmamı istiyordu. Çünkü  alkolü fazla kaçırıp eve dönüş yolunda kaza yapmışlardı. Sanırım araba da bir kaç kişi ölmüş diğerleri de ağır yaralanmıştı. Arabada sıkışmış ve gelecek olan yardımı bekliyorlardı. Kader bizi ölümle ayırmıştı. Onların yanında olmalı ve sıkı sıkıya birbirimize kenetlenmeliydik. Bu sefer eskisinden daha çok birbirimize ihtiyaç duyuyorduk.    Herşey üst üste gelmişti. Bütün kötü olaylar özellikle bu günü bulmuştu. Bütün acıların hepsini bütünüyle yaşıyor ve kahroluyordum. Çok üzgündüm. Onların yanına gitmekten başka elimden hiç birşey gelmiyordu. Daha yeni kavuşmuşken teker teker hepsini kaybetmek gururuma dokunuyordu. Sanırım şu anda dünyanın en üzgün adamıyım. Ağlamaktan içim dışıma çıkmış ve çaresizce oradan oraya koştuyordum. Tüm sevdiklerime yeniden  kavuşmuşken bir anda ellerimden kayıp gitmelerini istemiyordum. Tek isteğim onları bir daha kaybetmemekti. Neler yaşamıştım ki Tanrı beni bunlarla cezalanırıyordu. Bunları hak edecek neler yapmıştım ki dizlerimin önüne çökmüş çaresizce eridiğimi hissediyordum. Neden bu karar bitkin ve umutsuzdum.  Yeniden herşeyin düzeleceğine inanmışken neden hayatım bir anda tersine dönmüştü. Bunları yaşayacak kadar insan kalbi kırıp, günah işlemişmiydim ki böyle bir durumla karşı karşıyaydım. ve bana verilen ceza da bu mu olmalıydı..     Bu durumda hayatıma açtığım yeni sayfa, karanlık bir evreyle sonsuza dek kapanmış görünüyordu. Peki şimdi ne olacak ?